حتما این جمله رو شنیدین بارها و بارها...

خدا نکنه تا ادم نشدیم دنیا بهمون رو بیاره!

بعضی از ما فقط ارزو میکنیم و از خدا میخوایم...

بعد حواسمون نیست شاید لیاقت داشتن اون چیزی که میخوایم نداریم...

باید لایق شیم!ظرفیت پذیرش و داشتنش رو پیداکنیم!

به قول معروف هرکه طاووس خواهد جور هندوستان کشد

اگر آمادگی داشتن بعضی چیزارو نداشته باشیم و داشته باشیم چیزی رو!..هم به خودمون هم اونچه که خواستیم آسیب میزنیم!

گاهی ازخدا چیزی میخوایم که برای داشتنش باید خیلی سختی هارو تحمل کنیم..که خیلیا به این مرحله که میرسن جا میزنن!!

علی القاعده هم از نظرشون خدا مقصره و فراموششون کرده و نا امیدی ووو...

و بعضی ها که به ارزوی های قشنگشون میرسن فراموش میکنن همه چی رو..

یادشون میره اونچه که امروز دارن دعای سر سجاده چند سال پیششون بوده..یادشون میره یه زمانی بخاطر نداشتن بعضی چیزا حس ضعف داشتن!

این یعنی قدر نشناسی...یعنی ادم..یعنی من وتو...گاهی یادمون میره از کجا به کجا رسیدیم...