میخوام ازتون خواهش کنم به تصویر بالا چند لحظه نگاه کنید..
اون نقطه ی کوچیک زیر علامت که البته اگر بتونید ببینیدش در تصویر، زمین هست...
یعنی سیاره ای که تماممون توش ساکنیم..
انقدر نگاهش کنید که به ناچیز بودن زمین در برابر این عظمت پی ببرید..
حالا ازتون میخوام خودتون رو در برابر زمین، و بعد در برابر این عکس تصور کنید، خودتون رو که حتی اندازه نقطه ای هم در برابر عظمت زمین به چشم نمیاید و زمینی که خودش نقطه ایه دراین تصویر..
حالا به خالق همه این ها فکر کنید و به قدرتش..

به این آیه دقت کنید

وَ مَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَ یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَ مُسْتَوْدَعَهَا کُلٌّ فِی کِتَابٍ مُبِینٍ»: 

«و هیچ جنبنده‏‌اى در زمین نیست مگر [اینکه] روزی‌اش بر عهده خداست و [او] قرارگاه و محل مردنش را مى‏‌داند، همه [اینها] در کتابى روشن [ثبت] است

یعنی شما به موجودات میکروسکوپی کف دریا هم که فکر کنید خدا حواسش به همشون هست که چطور و از کجا روزیشونو بگیرن..
و چرا ما از چنین خدایی کم میخوایم؟
یادمه چندسال پیش که حال روحی خوبی نداشتم و گله میکردم دوستی گفت:

این خدای بی عرضه و ناتوانی که برای خودت ساختی بکش و عاشق خدای توانا و مهربون شو..

امروز داشتم با عزیزی درباره آینده صحبت می کردم و میگفتم ان شاءالله سرمایه ام انقدر میشه.. ایشون یه رقم شاید هزار برابری رو گفتن بعد در جواب تعجب من گفت:

خدا به اندازه انتظار و آرزوهای تو کوچیک میشه و به همون اندازه بزرگ، اگر توانایی خدا و خودت که آفریده ی همون خدایی رو در همین حد دیدی همینی! ولی اگه بیشتر دیدی بدون برای خدا کاری ندارد..

حتما این آیه رو شنیدید که من نزد گمان بنده خویش هستم.به این حدیث دقت کنید:

لیسَ مِن عَبدٍ یَظُنُّ باللّه ِ خَیرا إلاّ کانَ عِندَ ظَنِّهِ بهِ، 

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : هیچ بنده اى نیست که به خداوند گمان نیک بَرَد ، مگر این که خداوند مطابق همان گمان با او عمل کند

 

+خدای واقعی و خودمون رو که از جنس خداییم بشناسیم اونوقته که قدر خودت رو میدونی و میفهمی نباید به کم راضی شی.. اونوقته که عاشق خدای به این مهربونی و بزرگی میشیم:)