یَا مَنْ ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعَابُ

ای آنکه سختی‌ها به قدرت تو به نرمی گرایند

خدایا رحم کن بر کسی که تنها سلاحش گریه است...

+به چشای توی عکس خیره شدم..دست خودم نبود چشام پر اشک بود..سنگ قبر نداشت هنوز..

آدمای سیاه پوش اطراف با حسی آمیخته به بهت واحترام نگاهم میکردند..

بی اختیار پاشدم و به قبر شهیدی که نمیشناختم وحتی عکسشو ندیدم رسوندم .صورت پوشوندم.. بغضم شکست

و قلبی که باز بی قرار میکوبید..چقدر ممنون سه نفرهمراهم بودم که سکوت کردن و گذاشتن کمی ازین بغض خالی شه..

چشم بار کردم وتازه نگاه کردم به اون شهید..چه شاد میخندید!چرا تاحالا شهیدی به این خندونی ندیدم؟؟؟