ما کجای زندگیمون رو کجای دلمون رو خالی گذاشتیم برای ولیمون؟؟
کینه ها بغض ها حسادت ها همه ی اینا همه ی وجودمون رو پر کرده..
تو برنامه ریز هامون اهدافمون روش ها شکل زندگی و حتی برخورد هامون فکر ولیمون بود؟؟
یعنی میگیم من جوری با بقیه معاشرت کنم که دوستانی باشیم که در رکاب ولیمون باشیم؟؟
و اگر این خلوت درخودمون ایجاد نکنیم و در برنامه و دیدگاهمون
اونایی که برای همه جاهای خلوت و شلوغ دنیا برای مسلمان و شیعه برنامه ریختن مارو هم در برمیگیرن..
واینجاست که به تعبیر فرزدق:

درحالی که دلمون از عشق حسین پره شمشیرمون رگ های حیات حسین رو میبریم..

از مهدی(عج)میگیم و ازش فاصله میگیریم:'(
طبیعیه وقتی برنامه ای نزاشتیم خواه ناخواه تو برنامه ی کسانی قرار میگیریم که برای تک تک ابعادمون برنامه ریختن..
و ما حتی اگه خوب هم بچرخیم به بد ها کمک کردیم!!
خیلی وقته جلو نمیریم..:'(
فقط داریم فرو میریم در روزمرگی ها..وهرچه که بهمون فرصت میدن بیشتر فرو میریم:(

+خیلی دلم گرفته خیلی..