عارفان را شمع و شاهد نیست از بیرون خویش

خون انگوری نخورده باده شان هم خون خویش

هر کسی اندر جهان مجنون لیلی شدند

عارفان لیلی خویش و دم به دم مجنون خویش

اونچه به ما آدما آرامش میده صرفا امکانات مالی نیست..

حتی خنده هم نشانه شادی نیست..ازون بیشتر خندوندن هم نشون شادی نیست..

همونطورکه چارلی چاپلین درنامه ای به دخترش میگه

۴۰سال همه مردم روی زمین راخندادنم وخودم گریستم

شادی یعنی آرامش دل..

ما آدما بادلمون زندگی میکنیم

آرامش از بیرون نمیاد اگر بیاد هم موقته..

تومشکلات وقتی قوی هستیم که دلمون قوی باشه..

اگه مثال چشمه باشیم دلمون دله..نه حوض آب..

حوض آب هرچقدرم آبش زلال باشه,بعد از یه مدت کثیف میشه..

همیشه باید در تکاپو باشی..خالی کن پر کن خالی کن پر کن

عاقبت هم همین کار خستت میکنه

حوض آب محتاج..محتاج بیرون

اما چشمه حتی اگه یک لیوان آب هم داخلشش بریزی با شتاب پس میزنه..

اگر دلامون آرامش داشت..توی مشکلات زندگی دست و پات در تکاپو برای مقابله بامشکلات اما دلت قرصه قرصه:)

یادمون باشه یه بوته گل رز اگر خودش ریشش قوی نباشه فرقی نداره شمال شهر باشه یاجنوب شهر..توی ویلا باشه یا یه باغچه کوچیک..

+یک مدت ان شاالله از آرامش مینویسیم:)

دلاتون پراز آرامش :)