بزرگ ترین حماقت ما ادما اینه که ظاهر زندگی دیگران با باطن زندگی خودمون مقایسه میکنیم..

+از یه جایی به بعد که کمی از زندگی اطرافیانت میفهمی میبینی زندگی ها فقط ظاهر دارن..
مگرنه توی هرزندگی برای هر آدمی سختی ها و مشکلاتی هست که حالتو بهم میزنه...

کسی که چادر سر میکنه حتما یه ادم مذهبی و مقید نیست..

کسی که دکمه های پیرهنشو کامل میبنده و ریش میزاره حتما بچه حزب اللهی نیست..

هرکیم لباس طلبه پوشید حتما یه آدم خوب و نماد دین نیست..

همه جا هستن اونایی که ظاهرو باطنشون یکی نیست..

همونطور که قرار نیست بخاطر بد بودن خیانتکار بودن یه نفر همه رو قضاوت کردد. .

همونطور که نمیشه با یه معلم بد همه معلمارو قضاوت کرد...

حالا توی هر صنفی و هر قشری نمیشه همه رو به یه چشم دید..

درسته مذهب و دین از همه مهم تره وخطا وعیب و تضاد بیشتر خودشو نشون میدن اما دلیل نیست همه مذهبی هارو به همون چشم ببینیم!

انصافم چیزه خوبیه

ازون بدتر اونایی که میگن فلانی ها(شاغلان یه صنف)بیکارن کار نمیکنن حقوقشون زیاده و..

یجوری میگن انگار از زندگی تک تک اون شاغلان آگاهن..به قول مامانم نگات به ظرف خودت باشه دوروبرتو نگاه نکن

یا راحم العبرات

*خدایا یه خونه نقلی یه زندگی خوب درحداینکه محتاج کسی نباشم..

*خدایا کمک کن پول دستم بیاد یه مراسم مختصر بگیرم دست زنموبگیرم بریم زیر یه سقف..

*خدایا یه شغل خوب بادرامدخوب و معمولی..

حول حالنا الی..

الی کاهش متخصصین ومتخصصات!!

حول حالنا الی..؟!

الی آدمی که دیگه قضاوت نمیکنه...

عکست تو در آیینه بود و من خودم را زیبا دیدم

استغفرالله ربی و اتوب الیه

بندگی ات را نکردم و کمکت را خواستم کمک کردی ومن بی سروپا گله کردم شاید!

استغفرالله ربی و اتوب الیه

کار کار خودم بود!از تو شکایت کردم

استغفرالله ربی و اتوب الیه

چیزی از غم نگذشت باز فراموشت کردم..

استغفرالله ربی و اتوب الیه

بنده ی خوبت نشدم خدایا تو ببخش:)

تو کنارم بودی  خودم را گم کردم..

وتو میخندی و میدانی من همان بنده ی محتاج وضعیف توام..که جزتو سرسامان و پناهی نیست مرا

من همان طوفان زده و شکوه کننده دیروزم که توهم میدانی..

غم دیگر آید..

میشوم خسته و شکایت کن فرداها..

وتوام مثل خودم میدانی..

که از پیش تو هیچ گدایی دست خالی نخواهد آمد:)