کم مباش از درخت سایه افکن
هرکه سنگت زد ثمربخشش
وجود ائمه و پیامبر ما مثل درخت است...وقتی کودکی به درخت سنگ میزند..درخت میوه میدهد...
حال بااین تفاوت که کودکان به درخت سنگ میزدند و کودک صفتان به این بزرگواران!وعکس العمل ان ها چه بود؟؟
پیامبر دست به دعا برمیداشت و برای شخص طلب آمرزش میکرد...
یا در خطبه ای از صحیفه سجادیه امام سجاد(ع) میگوید:
خدایا به من توانی ده تا دربرابر کسانی که به من خیانت کرده اند ونادرستی..با خیرخواهی رفتار کنم
(اگر اشتباه نکنم دعای20)
حالا این عظمت و عشق از کجا سرچشمه میگیرد؟؟
از خدا...
وقتی برخورد امامان وپیامبر ما اینگونه است بیا و ببین خدا چه عشق و عشق بازی راه می اندازد:)
با چه کسی؟؟
با من وتویی که کودک صفتی میکنیم و بارفتارمان دلشان را ازرده میکنیم!
گناه میکنیم و به دنبال هوس ها میرویم...به دنبال رضایت همه میرویم و به درگاه و محبت بی کرانش پشت میکنیم!
به من و تویی که غیر او به همه دل بستیم!
چه میگوید؟؟
ای بندگان من که در گناه برخود زیاده روی کرده اید...
از رحمت خداوند نا امید نشوید
که خداوند همه گناهان را میبخشد
(زمر53)
+گاهی روزمان شب میشود و حواسمان نیست آقا نیست!یادمان میرود دلش با کارهای ما خون میشود...
اما او حواسش هست!حواسش هست دلت میگیرد حواسش هست داری گناه میکنی حواسش هست به بیقراری هایت..
و من و تو حواسمان نیست از غم ما چشم هایش خیس میشود:)
