تن زمین دیگری است...

این تن از خاک است و به خاک میرود..خاک آن را پس میگیرد...

جسم ما آدما مثله کبریته!کبریت تنها برای روشن شدن نیست!

    بلکه برای روشن کردن چیزی است مثل شمع..

وگر نه خیلی زود خاموش میشه

جسم ما هم کبریتی است برای روشن کردن چراغ روحمان..

حالا بگذریم که ما این کبریت را در معرض باد هوس قرار دادیم...

همه به فکر تن هستیم...فلان دکتر وفلان ازمایش..فلان دارو و حتی فلان کشور میرویم..

اما  نه درد دلی!!نه درد دینی؟؟

     با یه تار موهم میشه جهنم رفت..

همونجور که بایه کبریت میشه یه جنگلو به اتیش کشید...

دلت را اباد کن..دنیایت خود به خود اباد میشود..

     مثل وقتی که خونه های عمودی جدول را کامل میکنی خونه های افقی هم خود به خود درست میشن