بسم الله الرحمن الرحیم

در آیه ۶ و ۷ سوره بقره مهم ترین ویژگی کافران معرفی شده است

 

إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ

خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ

کافران را یکسان است که ایشان را بترسانی یا نترسانی، ایمان نخواهند آورد.

خدا مهر نهاد بر دلها و گوشهای ایشان، و بر چشمهای ایشان پرده افتاده، و ایشان را عذابی سخت خواهد بود.

 

آن ها افرادی عنود و لجوج هستند و طبیعی است که سخن هر شخصی هنگامی در مخاطب اثر می‌کند که مخاطب آمادگی پذیرش آن سخن را داشته باشد و پیشاپیش آن را محکوم نکرده باشد اما کسی که پیش از شنیدن، سخنان را محکوم می‌کند و با گوینده آن عناد و ستیز و لجاجت دارد و آن سخن را نخواهد پذیرفت آن را به دل خود راه نخواهد داد گویا که بر دل اون مهر زده باشند و به اصطلاح بعضی روایات دل آن ها سیاه شده است.

+طیق این آیات لجاجت یکی از صفاتی هست که مانع رشد و هدایت انسان ها میشه و کم و بیش توی آدم های زیادی دیدیم در بعد دینی افرادی که با دین دشمنی میورزن از روی لجاجت وبی هیچ منطقی فقط مخالفن(که خداوند به پیامبر میفرمایند انذار دادن به این افراد با ندادنش هیچ فرقی نداره!) چه در بعد مسائل زندگی و اجتماعی که بعضی اشتباهاتمون رو درش لجاجت داریم وبه نظرم مصداقش میشه همینه که هست من همینم و....

خلاصه که این عیب اخلاقی بزرگی هستش و شاید باید دقیق تر به خودمون نگاه کنیم

نظر شما چیه؟