دیشب پیج یکی از دوستان عزیزم مطلبی رو دیدم که خیلی ناراحتم کرد..

جدای اینکه متن تکرار درد هممونه و هیچ سودی جز افسرده تر کردنمون نداره،دیدم چقدر از اصلمون دور شدیم

که وسایل و امکاناتی که قرار بود ما کنترلشون کنیم ما باشیم که ازشون استفاده میکنیم،دارن ما رو کنترل میکنن!

اونا امیرن و ما برده ما اسیر!

نوشته بود حتی اونیم که ماشین مدل بالا داره هم ناراضیه وقتی جنس ماشینش نیست!

مگر قرار نبود ما امیر باشیم و ماشین وسیله و برده!که حالا تمام مشغله و مسیرمان ختم میشود به آن ها؟

وچقدر ایمان هامون پوشالی شده!چقدر یادمون رفته خدارو..