اگر با دیگرانش بود میلی

چرا ظرف مرا بشکست لیلی؟؟؟

بعضی وقتا هست توی زندگی..سختی و غم امونتو میبره گاهی می بری... دلت میخواد تموم شه حتی قبول میکنی  بازنده ای..نتونستی اونیکه باید باشی

گاهی راه درست خیلی سخت تر از راه اشتباهه... راه عشق کجا وراه هوس:)

گاهی وقتا دلت میگیره وقتی میبینی راه درست و انتخاب کردی وقسمتت شده ناراحتی و کسی که تو همون شرایط راه اشتباه و رفت الان خوشحاله

یه روز..

که روز گلایه من بود..

دلم گرفته بود قد دنیا...قهر بودم باهمه.

وقتی شروع کردم به گلایه از خدا که چرا اینقد سخته راه و من بریدم... من که راه درست و انتخاب کردم والان دلم خونه و چشمم گریون..

همون موقع این بیت شعر اومد رو گوشیم

اگر بادیگرانش بود میلی

چرا ظرف مرا بشکست لیلی؟؟

پ.ن:از اون روز خیلی گذشته اما یاداوریش گاهی خیلی خوبه:)خدایا ضعف مارا ببخش:) 

گاهی از زندگی خود مینالی غافل از اینکه خیلی ها حسرت داشتن همین زندگی را دارند..

کافیست کمی دقیق شوی به اطرافت..

دین مثل گل بی خارمیمونه..

پراز لطافت زیبایی مثل حریر نرم و لطیف اما متاسفانه عرضه اشتباه دین رو به چیزی شبیه برزنت تبدیل کرده!

پارچه برزنت خیلی خشک خشنه..

ازبرزنت تنها برای ساختن چادر توصحرا استفاده میشه تا مردم رو از بادوباران گردوغبارحفظ کنه یا روی ماشین های باری میکشن تا بار محفوظ بمونه

متاسفانه دین شبیه پارچه برزنت شده یعنی به ما گفتند تا به امنیت نیاز داشتی یا یه گرهی تو زندگیت افتاد یا یه اتفاق تلخ برو سراغ دین وتسبیح بگیر دستت و حرم امام رضا و دعا و نذر ونیاز..

مشکل هم از ما نیست مشکل از عملمون و عرضه دینه!

دین مثل اب زلال...کجای دنیا دیدید یکی بگه من از اب متنفرم!؟

اب مایه حیاته اما اگه همین اب و بریزیم توی یه ظرف کثیف حتی اگه اب زمزمم باشه تشنه ام که باشی لب نمیزنی!

یا اگه توی همون اب زلال چیز کثیف بندازیم هیچکس لب نمیزنه..

حالا چرا وچطور دین داره بدعرضه میشه وچی شده اگه استقبال نشون بدین وبخواید پست های بعدی هم راجع بهش حرف میزنیم：)اگر نه همینجا بحث پایان میدیم 

بی ربط نوشت:درگمنامی هم مشترکیم ای شهید...تو پلاکت را گم کردی ومن هویتم را...

سهراب را که یادت هست؟؟

قایقی خواهم ساخت خواهم انداخت به اب..دور خواهم شد از این خاک غریب..

          کشتی را در خشکی میسازند و نه توی دریا...اما ازان برای دریا استفاده میکنند نه خشکی!!

ودنیا همان خشکی است و اخرت همان دریا...

وافرادی که نماز میخوانند و حجاب وحیا وتقوا پیشه میکنند مثل نوح اند..

وبودند افرادی که نوح را مسخره میکردند و هرکس به طعنه به اوچیزی میگفت و اودر دل میسوخت و میساخت..وخدا هم گفت بساز:)

واصنع الفلک

ای نوح کشتی بساز

وکشتی نوح درخشکی برای اوجز طعنه و کنایه های تلخ  و زخم زبان های مردم وتنهایی سودی نداشت..اما در اخرش

خواه یا ناخواه دیر یازود باید به دریا بزنی...

واگر این دنیا از صداقت و راستی و دین داری منفعتی نبردی بدان فردایی هم هست..که زجر امروزت در برابر نفع فردا هیچ است

..وقران چه زیبا میگوید:

یوم ینفع الصادقین صدقهم

اسمان شب های کویر پر ستاره و زیباست

به شرط انکه در دست شما شمع روشنی نباشد

 چون جلوی دیدن عظمت ستاره ها وزیبایی ان ها را میگیرد

-پاداش های و هدیه های زمینی و مردم حکایت همان شمع است که جلوی عظمت پاداش اسمانی را میگیرد و مارا از نعمت معنوی خدا محروم میکند..

پ.ن:واسه انجام کار خیر دنبال تشویق نباشیم بی منت کار کنیم فقط برای خدا...اونوقته که پاداشی که خدا میده صدبرابر بیشتر از تشویق توجه دیگران

گاهی توی زندگی یه اتفاقای خیلی سخت و بد برات میوفته...

گاهیم هست نگاه میکنی میبینی بعضی ها چقدر خوشحال اند ومیگی خدا حواست هست ما هم هستیم ها!!

لطف خدا و حکمت کاراش برای ما قابل درک نیست!

هر ادمی یه مدلیه!!فرضا توی بنده تا وقتی برات اتفاق بدی نیوفته یاد خدا نمی افتی خالص نمیشه دلت نمیفهمی داری چی سر خودت میاری...

یا اینکه یکی دیگه تا وقتی مریض نشه به خودش نمیاد...

یکی با پولدار بودن بنده خوبیه یکی با بی پولی!!یکی باید یه مریضی شدید بگیره تا بخودش بیاد تو بیراهه است یکی بایه خواب...خلاصه اینکه هرکسی یه جوره...

اما یه گروهم هستن پستی و گناهشون به اوج رسیده!!خدا دیگه نمیخوادشون میگه هرچی میخوان بهشون بدین دیگه نمیخوام صدام بزنن نمیخوام تو تنهایی ناله بزنن!!

تویی که الان تو سختی هستی با خدا حرف میزنی ناله میکنی؟!

یا اگه خدا دردت رو دوا کرد بازم همینجور یادش میکنی؟!

کم نبودن اونایی که تو زندگی تا به یه جایی رسیدن غرور گرفت وجودشونو همه خوبیاشونو تباه کردن ...زدن زیر همه چی..توکه ازخدا یه چی میخوای ناله میکنی!ظرفیت داشتن اون چیز و داری؟!

و یه جمله خیلی قشنگ...

خدا نکنه تا ادم نشدیم..دنیا بهمون رو بیاره!!

وقتی سیبی را از درخت چیدی دیگر چیده شده است وراه بازگشت ندارد نه درخت ان را میپذیرد ونه باغبانی ان را پیوندمیزند!

اما.حساب ما و خدا مثل حساب سیب و درخت نیست,بلکه مثل اب ودریاست...

اگر ظرف ابی را از دریا جدا کنی..هروقت این اب بخواهد بازگردد اغوش دریا باز است..

هرچند اب نجس وکثیف شده باشد به محظ اینکه وارد دریا میشود پاک زلال میگردد...

خدا دریای رحمت است واغوش رحمت او برتمامی بندگان چه بندگان پاک چه الوده و گناهکار باز است

غم نیست که راه رفت و امدباز است

پس اگر بنده ای بگوید من راهی ندارم وگناهکارم و لایق مرگ و...کفرگفته و به رحمت خدا توهین کرده است..

سینه مادر خون نجس و الوده را به شیر پاک و زلال تبدیل میسازد ویا چشم ما همان خون الوده را به اشک پاک مبدل میکند...

بی جهت نیست که یکی از نام های خدا مبدل است مبدل یعنی تبدیل کننده ی بدی به خوبی ها...

وقران میگوید:

یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ

پس میبینی که همه چیز باخدا حل میشود کافی است با او بپوندیم

میدانی که شرط پاک شدن اب کثیف پیوستن با دریاست..:)

تن زمین دیگری است...

این تن از خاک است و به خاک میرود..خاک آن را پس میگیرد...

جسم ما آدما مثله کبریته!کبریت تنها برای روشن شدن نیست!

    بلکه برای روشن کردن چیزی است مثل شمع..

وگر نه خیلی زود خاموش میشه

جسم ما هم کبریتی است برای روشن کردن چراغ روحمان..

حالا بگذریم که ما این کبریت را در معرض باد هوس قرار دادیم...

همه به فکر تن هستیم...فلان دکتر وفلان ازمایش..فلان دارو و حتی فلان کشور میرویم..

اما  نه درد دلی!!نه درد دینی؟؟

     با یه تار موهم میشه جهنم رفت..

همونجور که بایه کبریت میشه یه جنگلو به اتیش کشید...

دلت را اباد کن..دنیایت خود به خود اباد میشود..

     مثل وقتی که خونه های عمودی جدول را کامل میکنی خونه های افقی هم خود به خود درست میشن